آمار
وب سایت:
ارسال شده توسط :
معنای رویش:
رویش اسم صدر از فعل روییدن، در لغت به معنای مطلق روییدن، رشد و نمو کردن است .(1) که البته می تواند مادی و فیزیکی باشد؛ چنان چه دانه ای از دل خاک می روید یا درخت خشکیده ای دوباره سبز شده و در آن برگ و گل می روید؛ و نیز می تواند مراد روئیدن معنوی باشد؛ مثلا انسانی که از جهت اعتقادی یا اخلاقی بی اعتقاد و بی دین است در حقیقت مرده محسوب می شود ولی یک دفعه در اثر عوامل درونی یا بیرونی متنبه و بیدار شده و در فصل زندگی خود رویش جدیدی را آغاز می نماید. منظور ما در این نوشته معنای عام رویش می باشد.
عوامل رویش
1- تلاش خالصانه برای شناخت حقیقت
مسیر شناخت حقیقت در عین سادگی و روشنی به خاطر سد شدن و ایجاد شبهه کردن از سوی کوردلان و مخالفین دین سخت و دشوار شده است. از این رو تلاشی مضاعف می خواهد تا از میان انبوه مذاهب و ادیان مختلف به دین و فرقه ی حقه پی برده شود. در عین حال خداوند متعال برای تلاش گران خالص این راه دل گرمی و وعده هدایت داده است.
«وَالَّذينَ جاهَدوا فينا لَنَهدِيَنَّهُم سُبُلَنا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسِنينَ»(2)
و آنها که در راه ما (با خلوص نیّت) جهاد و تلاش کنند، قطعاً به راه‌های خود، هدایتشان خواهیم کرد؛ و خداوند با نیکوکاران است.
جهاد معنایی وسیع دارد و شامل هر نوع تلاش در آخرین حد وسعت و طاقت را شامل می شود چه برای شناخت خداوند و حقیقت باشد و چه تلاش بعد از هدایت و ... چنان چه در تفسیر نمونه می خوانیم:
«پيدا است كه هم تعبير به" جهاد" تعبير وسيع و مطلقى است و هم تعبير" فينا"، بنا بر اين هر گونه جهاد و تلاشى را كه در راه خدا و براى او و به منظور وصول به اهداف الهى صورت گيرد شامل مىشود، خواه در طريق كسب معرفت باشد، يا جهاد با نفس، يا مبارزه با دشمن يا صبر بر طاعت، يا شكيبايى در برابر وسوسه معصيت، يا در مسير كمك به افراد مستضعف و يا انجام هر كار نيك ديگر. كسانى كه در اين راه ها به هر شكل و هر صورت براى خدا مجاهده كنند مشمول حمايت و هدايت الهى هستند»(3)
بنابراین با توجه به آیه کریمه اگر کسی حقیقتا به دنبال حق باشد؛ و در این مسیر با جهل خویش و سختی ها به مبارزه و جهاد برخیزد، یقینا خدای متعال مسیر درست را به او خواهد نمایاند.
محمد شریفی
منابع :
1- لغت نامه دهخدا ، ج 26 ، ص250( دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، شرکت چاپ افست گلشن، تهران، 1342 ش)
2- سوره عنکبوت ، آیه 69
3- تفسیر نمونه ، ج16 ، ص 349 ( مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چ اول،1374 ش
)
نظرات شما عزیزان:
